‘We werden gezien als een soort guerrillastrijders’

Gedreven ondernemers zijn een uniek slag mensen. Iedere maand stelden we zeven persoonlijke vragen aan een van de ondernemers uit ons netwerk. Ze delen wat ze drijft, wat hun moeilijkste beslissing was en wat ze achteraf anders hadden willen doen. Aan het woord: Johan Colpaert. 

Hoe ben je gestart als ondernemer?

Johan Colpaert: “In de jaren tachtig werkte ik als zelfstandige voor een bedrijf dat erg lijkt op het bedrijf dat ik nu run – sterker nog, later zou ik die firma overnemen.”

“In 1990, toen ik tien jaar voor die organisatie werkte, kwam er een generatiewissel. De ouders droegen het bedrijf over op de zoon. Ik zag het echter niet zitten om verder te werken met deze opvolger. Voor mij was er geen samenwerking mogelijk. Toen heb ik besloten weg te gaan en een bedrijf op te richten in dezelfde sector.”

“Toen ik die stap zette, gingen er nog drie medewerkers met me mee. Ik was 29 jaar oud. Mijn nieuwe vennoten waren tussen de twintig en dertig jaar ouder dan ik was. Ik kreeg dus vanaf het begin hulp van ervaren mensen in het vak. Ze hadden de commerciële relaties en wisten hoe het spel werkte. We werden dus direct een forse concurrent van onze oude baas. Destijds werden we gezien als een soort guerrillastrijders.”

Wat is voor jou een leider?

“Een leider heeft de wil en de bereidheid om anderen te helpen zichzelf krachtiger te maken. Een leider zonder mensen is geen leider. En als je dus met mensen werkt, moet je bereid zijn om ze te ondersteunen om zichzelf verder te ontwikkelen, zodat ze hun doelen behalen. Dat begint voor mij bij het selecteren van de juiste mensen, die daadwerkelijk willen groeien en naar mogelijkheden kijken.”

“Ik zorg er dan ook voor dat ik zelf het juiste voorbeeld zet. Als een leider weinig inzet toont en rondloopt met een gezicht tot aan de grond, voelen zijn medewerkers dat. Als we moeilijke tijden doormaken – en die zijn er zeker geweest – communiceer ik dat openlijk naar mijn team, maar nooit ben ik bij de pakken neer gaan zitten. Zodra je dat doet, trek je iedereen met je mee.”

‘Ik besefte niet volledig wat ons te wachten stond’

Wat betekent context voor jou?

“Als leider moet je jezelf kunnen verplaatsen in de context van een ander. In alle communicatie, of het nu richting medewerkers, klanten of stakeholders is, ga ik in de schoenen van mijn gesprekspartner staan. Zelfs in een verhitte conflictsituatie moet je bereid zijn te kijken door de bril van de ander, om te begrijpen waarom ze op een bepaalde manier reageren. Als je ziet waar de ander vandaan komt, kun je via taal en communicatie een hoop oplossen.”

Wat is de moeilijkste beslissing die je als ondernemer hebt moeten maken?

“In 2008 nam ik het bedrijf van mijn oude werkgever over. De kleine man nam de grote man over. Dat was toen in veel enthousiasme gebeurd. Misschien zelfs wild, jeugdig enthousiasme. Ik besefte niet volledig wat ons te wachten stond.” 

“Na de overname groeiden we van honderd naar driehonderd medewerkers. Die nieuwe medewerkers zaten niet op ons te wachten. Sterker nog, ze zagen onze overname als vijandig. Ze dachten namelijk dat hun bedrijf ten onder was gegaan door toedoen van mij en mijn vennoten. We waren immers vertrokken en hadden hen vervolgens beconcurreerd. Gelijktijdig kwam de bankencrisis en implodeerde de markt. Dat waren een paar lastige jaren.” 

'Het gaat mij niet om het neerzetten van meer gebouwen'

“De moeilijkste beslissingen nam ik in die periode. Ik besefte dat mijn vennoten en ik de bottleneck waren geworden van ons eigen bedrijf. Dat betekende dat we flink moesten bijsturen en taken bij onszelf moesten weghalen.” 

“Om niet uiteindelijk je eigen glazen in te gaan gooien, moet je mensen aannemen die in bepaalde facetten sterker zijn dan jij én hen de vrijheid geven die vaardigheden te gebruiken. Het werkt niet om je te blijven vastklampen aan je positie, omwille van je ego.” 

 Wat had je graag willen weten voordat je begon met ondernemen?

“Als beginnend ondernemer wist ik weinig van de cijfers. Alle financiële kennis over het runnen van een bedrijf heb ik moeten bijbenen. Mijn omzet had ik wel op het vizier, maar een kosten-batenanalyse kon ik niet maken.” 

“Ik wist ook niet hoe ik organisatorische structuren moest opzetten. Zelfs zoiets simpels als taakbeschrijvingen maken en met medewerkers evalueren had ik niet van tevoren bedacht. Als je vanaf nul een organisatie begint, leer je deze zaken natuurlijk gaandeweg. Had ik die inzichten eerder gekregen, had ik mijn bedrijf sneller op het niveau gekregen waar het vandaag de dag staat.” 

Wat drijft je?

“Ik vind het ontzettend uitdagend om iedere dag opnieuw met mijn team te creëren, te realiseren en mijn medewerkers te laten groeien in hun job. Ik heb heel wat medewerkers die echt achter het bedrijf staan, er keihard voor gaan en altijd trouw zijn gebleven – ook in de moeilijke periodes. Hun welzijn en persoonlijke succes drijven me enorm. Maar ook mijn concurrenten zijn een grote drijfveer. Dat is op dag één al begonnen en is nog lang niet over.”

Hoe draag je bij aan je omgeving?

Altez is gespecialiseerd in bedrijfsgebouwen voor de industrie, de agrarische sector en de hippische sector. Iedereen die bij ons afneemt, doet die investering om zijn eigen bedrijf vooruit te bewegen. Ik voel daarom de plicht om het product neer te zetten dat de ondernemer daar zo goed mogelijk bij helpt. Er wordt altijd gebruik gemaakt van de nieuwste technieken, innovaties en kennis in de specifieke branche van de klant. Het gaat mij niet om het neerzetten van meer gebouwen. Het moet goed gebeuren. Dat is ook hoe ik naar de wereld kijk: als je iets doet, doe het dan goed. En anders blijf je ervan af.”

Toegevoegd aan je winkelmandje